دراو‌دان (Drawdown) چیست؟

تعریف:
دراودان معمولاً به‌عنوان درصدی از تفاوت بین بالاترین نقطه یک سرمایه‌گذاری (Peak) و پایین‌ترین نقطه بعد از آن (Trough) بیان می‌شود. این معیار برای سنجش ریسک تاریخی یک سرمایه‌گذاری، مقایسه عملکرد صندوق‌های مختلف یا بررسی وضعیت یک پرتفوی استفاده می‌شود.

مثال:
اگر حساب سرمایه‌گذاری با موجودی 20,000 دلار به 18,000 دلار کاهش یابد و دوباره به 20,000 دلار برگردد، یک دراودان 10٪ رخ داده است:

20,000 - 18,000 = 2,000 ÷ 20,000 = 0.10 (یا 10٪)

نکات کلیدی

‍

• دراودان‌ها میزان نوسان نزولی و ریسک تاریخی یک سرمایه‌گذاری را اندازه‌گیری می‌کنند.
• علاوه بر اندازه کاهش، مدت‌زمان لازم برای بازیابی سرمایه نیز اهمیت دارد.
• دراودان با «زیان (Loss)» متفاوت است؛ زیان به تفاوت بین قیمت خرید دارایی و قیمت فعلی یا قیمت خروج اشاره دارد.
• حتی بهترین سرمایه‌گذاری‌ها هم دراودان را تجربه می‌کنند.

‍

مبانی دراودان در سرمایه‌گذاری

نقاط اوج و کف نشان‌دهنده بالاترین و پایین‌ترین سطح یک چرخه قیمتی هستند. این حرکات با شاخصی به نام Ulcer Index (UI) قابل سنجش‌اند؛ این شاخص ریسک نزولی را اندازه‌گیری می‌کند.

اندازه‌گیری دراودان تنها زمانی کامل می‌شود که قیمت دارایی دوباره به سطح اوج قبلی بازگردد. در غیر این صورت، امکان دارد کاهش بیشتری رخ دهد و مقدار دراودان بزرگ‌تر شود.

دراودان ابزاری برای سنجش نوسان یا ریسک یک دارایی یا صندوق است. برخلاف انحراف معیار، برخی نسبت‌ها مانند Sterling Ratio از دراودان برای مقایسه ریسک با پاداش احتمالی استفاده می‌کنند. برای سرمایه‌گذاران کوتاه‌مدت مثل بازنشستگان، دراودان شاخص مهم‌تری از انحراف معیار محسوب می‌شود.

اهمیت زمان بازیابی

اندازه دراودان فقط بخشی از ماجراست؛ زمان لازم برای بازیابی هم به همان اندازه اهمیت دارد. بعضی دارایی‌ها یا صندوق‌ها سریع‌تر از بقیه به سطح قبلی بازمی‌گردند. این موضوع به شرایط کلی بازار و عملکرد آن سرمایه بستگی دارد.

ریسک دراودان

ریسک اصلی دراودان، میزان رشد موردنیاز برای جبران افت است.

• اگر صندوقی تنها 1٪ افت کند، برای بازگشت کافی است قیمت فقط 1.01٪ افزایش یابد.
• اما در صورت افت 20٪، قیمت باید به‌مراتب بیشتر رشد کند تا به سطح قبلی برسد.

در چنین شرایطی برخی سرمایه‌گذاران ممکن است تصمیم بگیرند سرمایه را نقد کنند، درحالی‌که کسانی که به سرمایه خود زمان بیشتری می‌دهند معمولاً در بلندمدت بهبودی قابل توجهی می‌بینند.

مثال تاریخی: در بحران مالی 2008، بازار در پنج روز بد بین 6.1٪ تا 9.0٪ سقوط کرد. بسیاری از سرمایه‌گذاران از بازار خارج شدند؛ اما کسانی که ماندند طی پنج سال بعد بازدهی بین 69.9٪ تا 147.5٪ دریافت کردند.

ریسک برای بازنشستگان

برای بازنشستگان که افق سرمایه‌گذاری کوتاه‌تری دارند، نوسان‌های شدید و دراودان بزرگ مشکل‌سازتر است. آن‌ها باید حداکثر دراودان (MDD) قابل قبول خود را مشخص کنند و قبل از سرمایه‌گذاری با عملکرد تاریخی مقایسه کنند.

یکی از راه‌های کاهش ریسک دراودان، داشتن پرتفوی متنوع شامل سهام، اوراق قرضه، کالاها، وجه نقد و دیگر دارایی‌های ارزشمند است. این تنوع باعث می‌شود همه دارایی‌ها هم‌زمان دچار افت نشوند و زمان بازیابی طولانی‌تر شود، بدون اینکه کل درآمد بازنشستگان به خطر بیفتد.

‍